donderdag 31 maart 2011

Mezelf.

Heb mezelf
Verstopt
In kasten
En in laden
Stapels herinneringen
Volgeschreven blad
Opgetekende indrukken
Uitgewerkt gedachten goed
Verbleekte idealen
Op papier
Of linnen
Beelden uit
Mijn verleden
Bedenksels
Uit de tijd
Van lang geleden
Komen tevoorschijn
In mijn dromen
Dag
En nacht
De vruchten
Van mijn geest
Dolend
Tussen verleden
En onvoltooid verloren tijd
Om
Eindelijk terug
Uiteindelijk
Tegen te komen
Die
Die ik
Eens was
En ben

Ben ik
Nooit weg
Geweest.

zondag 6 februari 2011

Het oog.

Het oog
Dat ziet
Gebroken
Grond
Gebarsten
Hoop
Een verdorde boom
Laat stil
Vallen
Een traan
Voor leven
Gelaten
Om verder gaand
Te zien
De aarde leeft
Weer
Op
Waar tranen
Voeding zijn
Voor daden.

donderdag 27 januari 2011

De oneindige triestheid.

De oneindige triestheid
Van het bestaan
In de leegte
Die gevuld wordt
Met zinloosheid
Te bestrijden
Met het invullen
Van verplichte vrije tijd
Door te brengen
In afzondering
Van de eigen gedachte
Gefixeerd op de meningloosheid
Van het woord
Van de ander
Gegeven voor het grote goed
Het kleine geld
De doelen
Te over
Stemmen
We allen
Niet net naast de pot
Vallen de scherven
Te samen
Met het beeld van de wereld
Gegeven
Door de machtige ogen
En de media
Aan duigen
Stroomt weg
De bedoeling
Overheerst de voldoening
Waar het om ging
Zijn we morgen
Toch al lang
Gisteren weer vergeten.


donderdag 20 januari 2011

Terwijl

Terwijl je
Langzaam
Opgegeten wordt
Door je eigen toekomst
Je tijd verstrijkt
Je lichaam
Schrompelt
Tanden en haar
Vallen uit
De functies
Worden minder
Met de dag
Een stap
Dichterbij
De eeuwigheid
Die was er reeds
Aan het begin
Dus wat veranderd is
Is niets
Dan alles
Om me heen
Dat nimmer was
En is nog steeds
Zoals ook niets
Nooit heeft bestaan
En wat bestaat
Niet geboren is
Om ooit
Nog
Te vergaan.

zondag 16 januari 2011

En zo.

En zo                                                              
Heeft
De leegheid
Van het glas
Het hoofd
Gevuld
Met onsamenhangende
Verbanden
Gelegd
Op zere plekken
Het zout
Der aarde
In open wonden
Gestrooid
Gapend
Uit te braken
De gal
Over het ongenoegen
Dat werd tot genoegen
Van velen
Bekeken
Met een lach.