zondag 31 oktober 2010

Harry Mulisch.

"Vaak heb ik het gevoel dat dit hele verleden, van mijn ouders tot en met Mozes en Mao-Dun, de eerste Hiung-Nu-koning, aktueel is in mij. Misschien heeft hiermee de ontdekking te maken, die ik meer en meer doe: dat ik geen mening heb.
 Men zal begrijpen hoe moeilijk het voor zo iemand is, zijn mening te geven over zijn ‘persoonlijke werkwijze en zó-schrijven’, indien daartoe uitgenodigd. J, men moet zich zelfs afvragen, of iemand zonder meningen wel ‘iemand’ is! Ben ik  iemand? Dat moet ik allereerst te weten komen.

Ik laat mij er niet op voorstaan, dat ik een tramkondukteur en vliegenier wilde worden; dat kunnen de tramkondukteurs en vliegeniers doen: zij hebben zich ontpopt als de standvastigste en wilskrachtigste mensen ter wereld, bij het napoleontische af.
 Ik wilde gangster worden, en weldra heilige,-maar omdat ik alle twee tegelijk wilde, of althans te kort na elkaar (want alle rechtgeaarde heiligen hebben een suksesrijke karriére als gangster achter de rug}, werd ik niets. Een schrijver; met in zich verzonken een gewapende gemaskerde en een ascetische wonderdoener, -late afstammelingen van Mao-Dun en Mozes, -verstrengeld in een onbewegelijk evenwicht van krachten. "
Uit; Voer voor psychologen, Harry Mulisch.

Een groot schrijver zal ons bijblijven.

De bijenkoningin.

De bijen koningin
Die eigenlijk een vermomde dar was
Liet zich rijkelijk bestuiven
Door de alom aanwezige werksters
Die door de wereld trekkend
Allerhande geheime boodschappen oppikten
Die ze vervormd
Door de eigen geestesgesteldheid
Doorvertelden
En zo sponnen ze een web
Met behulp van de spinachtigen
Die alles in de gaten hielden
Met 1000 argusogen
De eindjes aan elkaar knopend
Zowel slijmend
Als verleidend
De vliegen afsnoepten
Die op de aaslucht afkwamen
Van de stinkende grot
Waaruit de walmen
Naar buiten ontsnapten
De wereld omhulden
Het zicht benemend
Op de talloze
Lege
Persoonlijkheden
Ontsproten
Aan het brein
Van de schizoïde
Die beneveld
Door eigendunk
Voor alle onderdanigen
Een alterego creëerde
Te groot
Voor hen
Allen
Om te dragen
De kroon
Van de zelfgekroonde
Vreemdganger
Die lusteloos zijn dagen slechtte
Met het bespotten
En kleineren van anderen
Zonder de eigen beperkingen
Te begrenzen
Door de porseleinen inboedel stampte
In de hoop
Er zo
Boven uit
Te stijgen
Dat steken
Niet meer nodig zou zijn
Behalve
Onder water
Wat over de wereld uitgelopen was
Toen de zondvloed
Van woorden
Ontaarde
In een schaakspel
Waar de bijenkoningin
Haar in bijenwas uitgevoerde evenbeeld
Probeerde
Om te smelten
Tot de koning
Die in de andere kleur
Zo onbereikbaar was
Terwijl de eigen kleur
Onbekend leek
Te blijven
Tot de koning bekende
Op de knieën gedwongen
Door de don Quichotte
Die vergeefs de wind
Had bestreden
En nu met molens
Liep te dollen
Slechts in de geest
Te bestaan
Van de paranoïde bijeneter
Die zich verslikt had
In een verdwaalde wesp.


zaterdag 30 oktober 2010

Angst.

Is angst voor
De vrijheid
Niet
Juist
Onze drijfveer
Omdat we bang zijn
Voor de eigen verantwoordelijkheid
En we ons daarom
Liever verschuilen
Achter de regels en voorschriften
Van geloof en religie
En voor lief nemen
Dat we geregeerd worden
Door de angst
Anders dan
Verantwoordelijkheid te nemen voor onze daden
Zelf te bepalen
Wie we zijn
Is moeilijker
Dan weglopen voor
De spiegel van onszelf
En ons te conformeren aan
Diegene die onze vrijheid beperkt
Met geweld
Middels angst
Afdwingt
Dat we de regels accepteren
Die ons worden opgelegd
Niet door het gezond verstand
Maar door speculatie
Op onze angst
Voor de angst
En onze ultieme angst
Voor de vrijheid
Want dan zouden we
Onszelf doorzien
En geen uitvlucht meer kunnen zoeken
In een almachtig opperwezen
Die de schuld weghaalt bij onszelf
Voor onze daden
Is vergeving
Maar slechts door
Het eigen geweten



vrijdag 29 oktober 2010

Volgers.

Kokhalzend
En met permanente aandrang
Een opborrelende woordenbrij
Verwarring stichtend
In het inwendige
Ondoorzichtig
Labyrint
Met vele kronkelingen
Verstopt
Ergens
In het midden
Een om aandacht
Smekende
Luchtbel
Met veel gerommel
Uitgedreven
Ontsnapt
Aan de ademlozen
Die smachtend
In de rij staan
Om mee te liften
Op het vermeende
Succes
Van grootspraak
En loze beloften
Verloochenen ze
Hun eigen woorden
Niet zo lang
Geleden
Uitgebraakt
Met samengeknepen strot
Zo ze piepten
Vermetel
Met ferme taal
Bezeten van afgunst
Gestuurd slechts
Door angst
Gekleurd
Door hun schaamte
Een oprisping
Verder
Doe ik er slechts
Het zwijgen
Toe.

donderdag 28 oktober 2010

Je bent jong...

Je bent jong
En je wil ders wat
Zoals een gevleugelde uitspraak
Van een commerciële omroep eens luidde
Maar dan net iets anders
En rechts rijden is ook niet verkeerd
Behalve op de linker weg helft
Draagt ieder zijn steentje bij
Behalve zij
Die een ander kunnen laten dragen
En vallen ook
Over niet uitgestoken benen
En handen
Daarentegen wel uitgestoken
Ook uit de mouwen
Laten wapperen
En de handigen
De flapjes
Zuur verdiende duiten
Worden niet vrijwillig
In het overheids zakje gedaan
Of gestort
Als de tranen
Die worden gelaten
Door diegenen
Die het hardst genaaid worden
Belast gaan worden
Door hen
Die de lasten het minst
Gelijk
Verdelen
Is er niet meer bij
De zak
En ook de buren
Zijn de schuld
Die niet is kwijt
Gescholden
Nooit te boven
Gekomen
De klap
Op de vuurpijl
Olie op de golven
Maakt roerige zeeën
Rustig
Doen lijken
Hun best
Niet aan te spoelen
Op rijke stranden
Schepen
Vergaan
Hele volken
In honger en oorlog
Is uitgebroken
De ziekte
Haat
Die meer slachtoffers maakt
Dan het leven
Dat liefs is
En uiteindelijk
Toch nog vergaat
Het een ieder
Ongelijk
Naar inkomen
En bedrog
Onmogelijk maakt
Naast elkaar te leven
Zal vieren
Het volk
Dat heeft gekozen
De overwinning
Te schenken
Uit lege vaten
Gedronken
De luidruchtige kretologiën
En ook in de politiek
Heeft de holle retoriek
Van de nietszeggendheid
Het weer eens gewonnen
Van het gezonde verstand.
Is alles uiteindelijk
Terug te voeren
Op steeds weer
Die willens en wetens
Aangewakkerde angst


woensdag 27 oktober 2010

Afscheid van een zomer.

Afscheid van een zomer.
Terug te keren
naar warmere
oorden
in gedachten
gehouden
die zomer
die nooit echt
zomer
worden
wilde
ganzen
vliegen
echter
eigenwijs.





dinsdag 26 oktober 2010

Zwart.

Een dag als alle andere.
Tenminste zo lijkt het.
Op het eerste gezicht.
De zon komt op.
Echter vandaag blijft alles zwart.
Zelfs de zon laat zich niet zien.
De mensen gaan gekleed in zwart.
De toekomst is donker.
De gedachten zijn somber.
De stemmen verstommen in stil protest.
De verklaring.
Afgelegd.
De weg.
Onzekerheid in het verschiet.
De tweedeling in ons samen leven.
Gespleten.
De tong die het gif verspreid.
Verderf zaait, ook in ons brein.
Op zwart.
Laat toch ons licht weer schijnen.
De dag die volgt.
Op samen verder.
Laat nu die tong maar zien.
Ook dat is vrijheid.
Een mening uiten.

Prikkeldraad.