De bijen koningin
Die eigenlijk een vermomde dar was
Liet zich rijkelijk bestuiven
Door de alom aanwezige werksters
Die door de wereld trekkend
Allerhande geheime boodschappen oppikten
Die ze vervormd
Door de eigen geestesgesteldheid
Doorvertelden
En zo sponnen ze een web
Met behulp van de spinachtigen
Die alles in de gaten hielden
Met 1000 argusogen
De eindjes aan elkaar knopend
Zowel slijmend
Als verleidend
De vliegen afsnoepten
Die op de aaslucht afkwamen
Van de stinkende grot
Waaruit de walmen
Naar buiten ontsnapten
De wereld omhulden
Het zicht benemend
Op de talloze
Lege
Persoonlijkheden
Ontsproten
Aan het brein
Van de schizoïde
Die beneveld
Door eigendunk
Voor alle onderdanigen
Een alterego creëerde
Te groot
Voor hen
Allen
Om te dragen
De kroon
Van de zelfgekroonde
Vreemdganger
Die lusteloos zijn dagen slechtte
Met het bespotten
En kleineren van anderen
Zonder de eigen beperkingen
Te begrenzen
Door de porseleinen inboedel stampte
In de hoop
Er zo
Boven uit
Te stijgen
Dat steken
Niet meer nodig zou zijn
Behalve
Onder water
Wat over de wereld uitgelopen was
Toen de zondvloed
Van woorden
Ontaarde
In een schaakspel
Waar de bijenkoningin
Haar in bijenwas uitgevoerde evenbeeld
Probeerde
Om te smelten
Tot de koning
Die in de andere kleur
Zo onbereikbaar was
Terwijl de eigen kleur
Onbekend leek
Te blijven
Tot de koning bekende
Op de knieën gedwongen
Door de don Quichotte
Die vergeefs de wind
Had bestreden
En nu met molens
Liep te dollen
Slechts in de geest
Te bestaan
Van de paranoïde bijeneter
Die zich verslikt had
In een verdwaalde wesp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten